Το 1947, όταν η σκυτάλη ελέγχου της χώρας μας πέρασε από τα χέρια των Βρετανών σε αυτά των Αμερικάνων με βασικό σκοπό την οριστική ήττα του αντάρτικου και την πάταξη οποιασδήποτε πολιτικής ελευθερίας, οι Αμερικάνοι έστειλαν αποστολή στην Αθήνα για να γνωμοδοτήσει σχετικά με τις προϋποθέσεις ανάπτυξης στη χώρα αυτή. Η έκθεση ονομάστηκε Πόρτερ.
Η έκθεση στο απόρρητο κεφάλαιο των συμπερασμάτων της ασκεί έντονη κριτική στις νοοτροπίες και πρακτικές των συντηρητικών δυνάμεων (λες και υπήρξαν ποτέ προοδευτικές δυνάμεις στην Ελλάδα), των επιχειρηματικών κύκλων και των κρατικών φορέων. Στις πρώτες η έκθεση αποδίδει αντιδημοκρατικές προθέσεις και νοοτροπίες. Οι πολιτικοί εμφανίζονται να ενδιαφέρονται περισσότερο για τον ιδιωτικό πλουτισμό τους παρά για την εκτέλεση των δημοσίων καθηκόντων τους. Στους επιχειρηματικούς κύκλους αποδίδεται προκλητική κοινωνική αναλγησία και αποκλειστική ενασχόληση με την κερδοσκοπία και την πολυτελή κατανάλωση. Η λειτουργία, τέλος, των κρατικών φορέων και οργανισμών περιγράφεται ως πλήρως αναποτελεσματική, υποκείμενη σε κομματικό έλεγχο και με εκτεταμένα τα φαινόμενα δαφθοράς.
Ένα μέλος της επιτροπής Πόρτερ στην ιδιωτική του αλληλογραφία αναφέρει:
"Η Ελλάδα είναι η πιο παράξενη χώρα στον κόσμο. [...] Είναι η μόνη χώρα όπου το βάρος των καταστροφών που έχουν γίνει μεταφέρεται στους ώμους αυτών που είναι οικονομικά φτωχοί, ενώ η οικονομική ολιγαρχία παραμένει χωρίς καμία επιβάρυνση. Η μόνη γη που δεν έχει συνείδηση των προβλημάτων της ούτε σκέφτεται γι' αυτά. Η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δείχνει μια καθαρά αποικιακή κουλτούρα, έτσι που μία άβυσσος διαχωρίζει τη μεγάλη μάζα των ανθρώπων από μια προνομιούχα μειοψηφία. Η μόνη χώρα όπου όλα γίνονται χωρίς πρόγραμμα και όπου το κοινό συμφέρον δεν υπολογίζεται."
(Πηγή: Γ. Σταθάκης, "Οικονομία και θεσμοί-Από την προπολεμική "βιωσιμότητα" στη μεταπολεμική "εκβιομηχάνιση"" στο Η Ελλάδα ’36-’49. Από τη Δικτατορία στον Εμφύλιο. Τομές και συνέχειες. (επιμ. Χάγκεν Φλάισερ), Καστανιώτης, Αθήνα 2003, σ. 352.)
Και ρωτάω: από όλα αυτά που ακόμα και οι ηγεμόνες της χώρας αυτής έγραφαν στις εκθέσεις τους, τι έχει αλλάξει σήμερα; ΤΙΠΟΤΑ
Τότε τουλάχιστον ο λαός είχε αξιοπρέπεια και ζητούσε ένα καλύτερο αύριο κάνοντας εξέγερση και παίρνοντας τα όπλα. Εμείς τι κάνουμε σήμερα; ΤΙΠΟΤΑ
Αποβλακωμένοι τηλεζόμπι αργοπεθαίνουμε με ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι και καταναλώνουμε σκουπίδια, χωρίς να γνωρίζουμε η λέξη αξιοπρέπεια ούτε καν πως γράφεται.
Και κανείς τελικά δεν θα μπορέσει να πει πως δεν είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου