Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ
Από τη στιγμή που τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής υπαγόρευσαν τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, ξεκίνησε ένα μεγάλο ανέκδοτο: το ίδιο το ελληνικό κράτος. Από τους ντόπιους πληθυσμούς για επιούσιος λαός επιλέχθηκε ο ελληνόφωνος χριστιανικός, μόνο που έπρεπε να διαποτιστεί και με κάποια εθνική συνείδηση, κι έτσι η άρχουσα τάξη του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, η οποία παρεμπιπτόντως ήταν η ίδια με αυτήν της περιόδου της τουρκοκρατίας, οι Φαναριώτες και οι κοτζαμπάσηδες, προσέθεσαν και το αρχαιοελληνικό στοιχείο πλάι στην Ορθοδοξία και το μεγαλείο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας[1], για να δημιουργήσουν το νεοελληνικό έθνος κι αυτό το έκτρωμα είμαστε υποχρεωμένοι να τρώμε στη μάπα μέχρι και σήμερα. «Είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων...Σ’ αυτήν τη χώρα γεννήθηκε η δημοκρατία...» ακούγεται από το στόμα αρχαιόπληκτων φασιστοειδών, που πέραν από το γεγονός ότι προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας και την πολιτική μας συνείδηση, βλάπτουν σοβαρά και την αισθητική μας. Το δεύτερο σκέλος του ανεκδότου ελληνικό κράτος είναι ο νεοέλληνας πολίτης. Είναι απόγονος των αρχαίων Ελλήνων, χριστιανός ορθόδοξος και Ευρωπαίος. Ναι, η ευρωπαϊκή φινέτσα είναι από τα ατού του και θα τη δεις να εκδηλώνεται σε όλες τις δημόσιες συναθροίσεις του νεοέλληνα. Ιδιαίτερα συγκινητικές είναι οι στιγμές όταν ορδή νεοελλήνων εισβάλλει σε υπαίθρια αγορά πόλης του πρώην ανατολικού μπλοκ. Η ανωτερότητα της νεοελληνικής φυλής σε αυτήν την περίπτωση μοιάζει με αυτήν ενός σμήνους ακρίδων σε αποθήκη με σιτηρά. Ένα ακόμα στοιχείο που ο νεοέλληνας κληρονόμησε από τον πρόγονο του τον πολυμήχανο Οδυσσέα είναι οι χιλιάδες τρόποι που θα σκαρφιστεί για να βρεθεί πιο μπροστά στην οποιαδήποτε ουρά. Ένα πραγματικό όνειρο.
Οι νεοέλληνες είναι επίσης δημοκράτες και πολιτικά όντα. Έχουν την ελευθερία μέσα τους. Όπως είπε και ο Τσώρτσιλ και μετά από λίγο το ξέχασε «Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». Και οι όποιοι νεοέλληνες πολέμησαν για την ελευθερία, γνωρίζουν πολύ καλά το πόσο κακόγουστο είναι αυτό το ανέκδοτο. Η ανωτερότητα της νεοελληνικής φυλής διαθέτει και δυνατότητες ταχύτατης μετάλλαξης. Οι κλέφτες μεταλλάσσονται σε ευεργέτες, οι δωσίλογοι και οι συνεργάτες των εκάστοτε κατακτητών σε πατριώτες πολιτικούς[2], οι μαυραγορίτες σε οικονομικές δυνάμεις που πολεμάνε την ανεργία και οι αγωνιζόμενοι σε προδότες και εχθρούς της πατρίδας. Η άρχουσα τάξη της κάθε περιόδου αναγεννάται σαν το φοίνικα μέσα από τα σκατά. Η Ελλάδα πότε δεν πεθαίνει και διατηρεί πάντα το αρχαιοελληνικό της πνεύμα: βαφτίσανε Παρθενώνες τα ξερονήσια.[3] Και η ιστορία συνεχώς επαναλαμβάνεται, ενίοτε και σαν φάρσα.
Βασικά επίσης χαρακτηριστικά του νεοέλληνα είναι ότι είναι φιλότιμος και φιλόξενος. Είναι σίγουρο πως την ίδια ακριβώς άποψη έχουν σχηματίσει όλοι οι οικονομικοί μετανάστες και μετανάστριες από τα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ, όταν φιλότιμοι νεοέλληνες αγρότες τους είχαν να δουλεύουν στα χωράφια για ένα κομμάτι ψωμί κι όταν ερχόταν η στιγμή να τους πληρώσουν, φωνάζανε τους μπάτσους και τους καταγγέλανε σαν παράνομους. Είναι σίγουρο πως οι μετανάστριες ένιωσαν στο πετσί τους τη νεοελληνική φιλοξενία όταν συνοριοφύλακες τις βιάζανε και τις πουλούσαν στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα λευκής σαρκός. Η ανωτερότητα της νεοελληνικής φυλής με τη μερική της αμνησία. Οι νεοέλληνες είναι τώρα Ευρωπαίοι και καπιταλιστές και ξέχασαν τα χρόνια που φεύγανε χιλιάδες μετανάστες στις φάμπρικες της Γερμανίας και στα ορυχεία του Βελγίου και λαθρομετανάστες στη γη της απαγγελίας, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Οι νεοέλληνες είναι επίσης αντιαμερικανοί και ενάντια στον πόλεμο. Διαδήλωναν στους δρόμους ενάντια στον πόλεμο στη πρώην Γιουγκοσλαβία (Ελλάς-Σερβία Ορθοδοξία) αλλά όταν οι πρόσφυγες άρχισαν να καταφθάνουν οι Σέρβοι είναι κλέφτες και οι Σερβίδες πουτάνες. Ήταν ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, αλλά οι πρόσφυγες αυτών των πολέμων είναι βρωμιάρηδες. Και το μεγαλύτερο μέρος της νεοελληνικής κοινωνίας παρακολουθεί απαθής τους εκάστοτε φασιστοειδείς υπανθρώπους να εξαπολύουν πογκρόμ εναντίον ανθρώπων που όχι μόνο έζησαν τη φρίκη του πολέμου και της οικονομικής εξαθλίωσης, πρέπει να ζήσουν και τη φρίκη της νεοελληνικής φιλοξενίας.
Γυρίζει όμως ο τροχός και τα πράγματα αλλάζουν. Και έρχεται η κρίση. Και ανώτεροι Έλληνες έχουν αρχίσει να ξαναζούν την ξενιτιά. Όλα τα συλλογικά μυθεύματα αρχίζουν να πέφτουν. Το αληθινό πρόσωπο του νεοέλληνα αρχίζει να φαίνεται, μόνο που ο ίδιος δεν θέλει να το κοιτάξει. Η Bellle époque της εποχής Σημίτη, όπου η Ψωροκώσταινα έκανε ληστρικές επιδρομές με τα κεφάλαια της και πλιάτσικο στις χώρες της Βαλκανικής τελείωσε. Τα λαμόγια οι πολιτικοί και οι κολαούζοι τους έχουν ξεκοκαλίσει ότι υπάρχει και δεν υπάρχει και δεν τους έχουν φυγαδεύσει ακόμα με ελικόπτερα όπως στην Αργεντινή. Έχουν ακόμα το θράσος να μιλάνε και να τρώνε και να ξεπουλάνε ότι έχει παραμείνει από το φυσικό πλούτο της χώρας, έχοντας από δίπλα τους τα παπαγαλάκια, τους δημοσιογράφους και τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης να τους σιγοντάρουν στην κατατρομοκράτηση και την αποβλάκωση του κόσμου. Κι ο νεοέλληνας στέκεται αμήχανος μπροστά στην τηλεόραση και ελπίζει ότι αυτός θα την βολέψει. Ελπίζει ότι τα χειρότερα πέρασαν. Όμως τα χειρότερα πάντα έπονται. Κάθεται αμήχανος ο νεοέλληνας σαν υπνωτισμένο τηλεζόμπι που έχει καταντήσει και παραβλέπει τους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια, τους ανθρώπους που πηδάνε από τα μπαλκόνια γιατί δεν έχουν να ταΐσουν τις οικογένειες τους, τα νηστικά παιδιά που λιποθυμάνε στα σχολεία, τα μαγαζιά που κλείνουν κι ο Καμίνης τα στολίζει για τα Χριστούγεννα και τα ενεχυροδανειστήρια που φυτρώνουν σαν μανιτάρια, έτοιμα να εκμεταλλευτούν τον πόνο του συνανθρώπου τους. Κάθεται αμήχανος και πάει μία βόλτα στο Jumbo και το Carrefour για να ξεχαστεί. Έχει ακόμα την πιστωτική του κάρτα. Αυτός ελπίζει να τη βολέψει. Ο μηχανισμός του κοινωνικού αυτοματισμού κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα: Κόβουν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. «Έλα μωρέ, καλά να πάθουν οι τεμπέληδες.» Λες κι αυτό δεν είναι το πρώτο βήμα για να γίνει η ληστρική επιδρομή και στον ιδιωτικό τομέα και η καταπάτηση όλων των κατακτήσεων που με αγώνες κέρδισε το εργατικό κίνημα. «Καλύτερα μειωμένοι μισθοί και κανένα εργασιακό δικαίωμα, παρά ανεργία.»
Η οποιαδήποτε επίφαση αστικής δημοκρατίας έχει διαλυθεί σαν χάρτινος πύργος. Αυτή τη στιγμή κυβερνάει τη χώρα κυβέρνηση που δεν έχει εκλέξει κανένας λαός με trash φασίστες μάλιστα να αρπάζουν τελευταία στιγμή ό,τι έχει απομείνει από την πίτα. Και κανείς δεν θεωρεί ότι έχουμε χούντα. Και δεν κουνιέται φύλλο.
Κι όλα αυτά γιατί; Για να σωθούν οι τράπεζες και να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Κι ο νεοέλληνας ακόμα ελπίζει να τη βολέψει. Δημιουργείται ταχύτατα τάξη νεόπτωχων, νεοπρολετάριων κι ο νεοέλληνας ελπίζει απλά να μην είναι αυτός, αλλά ο διπλανός του. Η κυβέρνηση, ακριβώς όπως στην περίοδο της φεουδαρχίας, βάζει χαράτσια και υπέρογκη φορολογία στους υποτελείς της, για να σωθούμε. Για να μην πτωχεύσουμε. Μα η κοινωνία μας είναι ήδη χρεωκοπημένη. Δεν τα φάγαμε μαζί. Αυτοί τα φάγανε. ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ;
ΠΟΤΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ; ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΙΧΝΟΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ;
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΟΝΤΑΙ.
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.
ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ, ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ.
Lilith
[1] Ανατολικορωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο όρος Βυζάντιο εισήχθει από μεταγενέστερους ιστορικούς. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι οι ελληνόφωνοι πληθυσμοί της αυτοκρατορίας απαγορευόταν να αυτοαποκαλούνται Έλληνες μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού.
[2] Ενδεικτικά αναφέρω ο πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης της μεταπολιτευτικής Ελλάδας είναι γιος και συνήγορος υπεράσπισης του Ιωάννη Ράλλη, πρωθυπουργού της κατοχικής κυβέρνησης. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. Μιλτιάδης Έβερτ είναι γιος του Άγγελου Έβερτ, αρχηγού της αστυνομίας που διέταξε πυρ ενάντια στο συγκεντρωμένο πλήθος και ξέσπασαν τα Δεκεμβριανά. Να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση των Δεκεμβριανών ήταν κυβέρνηση Παπανδρέου, του Γέρου της Δημοκρατίας.
[3] Φράση που χρησιμοποίησε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος για τη Μακρόνησο.
