Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν, κι αυτό συνοψίζεται στη ρήση της σπουδαίας Έμμα Γκόλντμαν. Έχει πει επίσης πως το πιο βίαιο στοιχείο στην κοινωνία είναι η άγνοια. Κι όντως η ανθρώπινη βλακεία είναι κάτι με το οποίο δεν μπορεί να παλέψει κανείς. Κι όμως η άγνοια τη σήμερον ημέρα, στο δυτικό κόσμο, με τον καταιγισμό της πληροφορίας που τον χαρακτηρίζει είναι επιλογή. Κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί ότι δεν γνωρίζει. Επιλέγει να μην γνωρίζει, επιλέγει να μην δρα, επιλέγει να μην σκέφτεται. Κι επανερχόμαστε στην Έμμα, τη "νούμερο ένα δημόσιο κίνδυνο" στις ΗΠΑ των αρχών του 20ου αιώνα:
Κάποιος είπε ότι χρειάζεται λιγότερη πνευματική προσπάθεια για να καταδικάζεις από το να σκέφτεσαι.
Και γυρνάμε στα δικά μας. Ο ΓΑΠ ανακοίνωσε δημοψήφισμα ώστε να γίνουν "κτήμα του λαού" οι δανειακές συμβάσεις που συμφώνησε. Αναρωτιέται κανείς: Γιατί δεν έκανε δημοψήφισμα για να ρωτήσει το λαό αν ήθελε το μνημόνιο ή όχι; Αντίθετα, "μαγείρεψαν" τα νούμερα για να μπει η χώρα στο ΔΝΤ. Γιατί αυτή η επίφαση δημοκρατικότητας τώρα;
Οι περισσότεροι μιλάνε για κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" που θα κατοχυρώσει τις συμφωνίες του ΓΑΠ φυσικά (για να μην χρεωκοπήσει η χώρα, για να πάρουμε το πακέτο, για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, κλπ, κλπ) και θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Βέβαια, ο καθένας μας έχει χρεωκοπήσει ήδη, επομένως το αν θα σωθούν τελικά οι τράπεζες δεν είναι κάτι που με αφορά και ιδιαίτερα, το αν θα βγούμε από την Ευρωζώνη από την άλλη: λες και με ρώτησε κανείς αν ήθελα να μπω.
Οι δεξιοί θέλουν εκλογές τώρα, το ίδιο και οι αριστεροί για να μπορούσαν εκατέρωθεν να εξαργυρώσουν σε ψηφαλάκια την λαϊκιστική πολιτική τους. Η ΝΔ, η οποία πνέει τα λοίσθια, (λες και ξεχάσαμε τα πέντε εφιαλτικά χρόνια Καραμανλή) πήρε το φίλι της ζωής από το ΓΑΠ που επέλεξε αντισυνταγματικά τελείως να πέρασουν όλα τα νομοσχέδια από τη Βουλή με πλειοψηφία 151 κι όχι 180 βουλευτών, για να μπορέσει απλά να συντηρηθεί ο δικομματισμός και τα παραδοσιακά αστικά κόμματα. Ας χρειάζονταν 180 βουλευτές για να περάσει το μνημόνιο και θα βλέπαμε τι θα ψήφιζε η ΝΔ.
Κι ο εγγονός του Γεωργίου Παπανδρέου (σε αυτόν θα επανέλθουμε αργότερα διεξοδικά με άλλο κείμενο για το πόσο σιχαμένος ήταν) και ο δισέγγονος της εθνικίστριας Πηνελόπης Δέλτα υιοθετούν τη φρασεολογία του Γέρου "Δημοκρατίας" για Αποστασία ο μεν και για Ανένδοτο ο δε. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.
Ο Καρατζαφύρερ με τη γνωστή επιλεκτική αμνησία που τον διακρίνει, ξεχνά ότι αυτός και το περιφερόμενο τσίρκο του ψήφισαν το μνημόνιο και πετάει κορώνες, κρίνει και κατακρίνει και είμαστε υποχρεωμένοι να τον τρώμε στη μάπα συνεχώς, γιατί είναι το "αγαπημένο" παιδί των σιχαμερών ΜΜΕ που του δίνουν το 50% του τηλεοπτικού χρόνου για μολύνει με τη φασιστική λαϊκιστική προπαγάνδα του τα μυαλά των διανοητικά καθυστερημένα τηλε-ζόμπι που όσο πάνε κι αυξάνονται. Τρέχουν τα σάλια του πρώην διοργανωτή καλλιστείων, μπόντιμπίλντερ και trash καναλάρχη για μια θέση εξουσίας και τρέμει το δικό μου το φυλλοκάρδι ότι θα χρειαστεί να μεταναστεύσω ή να πάρω τα βουνά, αν συμβεί κάτι τέτοιο.
Η Αριστερά, για ακόμα μια φορά είναι ανίκανη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων με το ΚΚΕ να στρέφεται πάντα ενάντια στις όποιες συνιστώσες αντίστασης προσπαθούν να δημιουργηθούν, ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πολύ άχρωμος, άοσμος και άγευστος για να τον πάρει κανείς στα σοβαρά· όσο για τους Οικολόγους Πράσινους και τον Κουβέλη είναι απλά καμουφλαρισμένο ΠΑΣΟΚ.
Κι ο δύσμοιρος πανηλίθιος ελληνικός λαός θα ξαναδώσει όπως δείχνουν τα πράγματα τη λαϊκή εντολή λίαν συντόμως. Και κάτι τρέχει στα γύφτικα.
Θα δώσει τη λαϊκή εντολή σε όλα αυτά τα λαμόγια, τις ξανθιές κότες με τα ταγεράκια, τα πρησμένα από τη μάσα γουρούνια, να αποφασίζουν για τη δική μου και τη δική του ζωή.
Αντί να πει ένα ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ σε όλους.
Και μετά τι;
Μας είπε η Έμμα Γκόλντμαν:
Αν δεν μπορώ να χορεύω, δεν θέλω να είμαι μέρος της επανάστασης σου.
